Zasady pokera są proste, a hierarchia układów kart bardzo intuicyjna. Możesz mieć jeden z 10 różnych układów kart. Są one ułożone od najwyższego do najniższego – od pokera królewskiego do pojedynczej wysokiej karty.
Zasady pokera są proste, a hierarchia układów kart bardzo intuicyjna. Możesz mieć jeden z 10 różnych układów kart. Są one ułożone od najwyższego do najniższego – od pokera królewskiego do pojedynczej wysokiej karty.
W pokerze Texas Hold'em, najpopularniejszej odmianie pokera, nie ma znaczenia skąd pochodzą karty. W układzie możesz uwzględnić dwie karty własne i trzy wspólne, jedną kartę własną i cztery wspólne lub wszystkie karty wspólne. Pamiętaj tylko, że jeśli korzystasz z układu utworzonego z pięciu kart wspólnych, Twój przeciwnik ma co najmniej taki sam układ – lub mocniejszy.
W pokerze Omaha z limitem puli zasady są zupełnie inne. Aby uzyskać więcej informacji, zapoznaj się z naszym przewodnikiem i obejrzyj klip wideo na temat pokera Omaha z limitem puli.
Hierarchia kart pokerowych
W pokerze karty mają podobną podstawową wartość jak w większości innych gier karcianych. Najwyższe karty to as, król, dama i walet. Następnie są liczby – od 10 do 2. To oznacza, że para asów ma wyższą wartość niż para króli, a trójka waletów wygrywa z trzema siódemkami.
Hierarchia układów pokerowych
Jeśli nie masz pewności, który układ jest wyżej notowany w pokerze, powyższa ściągawka na pewno Ci pomoże. Jak widzisz, w pokerze Texas Hold'em masz do dyspozycji 10 układów kart. Niezależnie od tego, jakie karty otrzymasz od krupiera i jakie są na stole, zawsze utworzą one jeden z tych 10 układów.
Tutaj podamy dodatkowe informacje dotyczące układów w pokerze oraz wymagań dla konkretnych układów.
Zaczniemy od najmocniejszego układu kart w pokerze.
- Poker królewski to najwyższa kombinacja kart w pokerze. Aby ją utworzyć, trzeba mieć niezwykle dużo szczęścia, ponieważ występuje bardzo rzadko. Wielu graczy przez długie lata zasiadania przy stole pokerowym nigdy nie miało pokera królewskiego. Poker królewski to A, K, D, W i 10 w tym samym kolorze. Taki układ gwarantuje wygraną, chyba że został utworzony wyłącznie z kart wspólnych, wtedy pula jest zawsze dzielona.
- Poker to drugi najmocniejszy układ w pokerze. Aby utworzyć pokera, musisz mieć pięć kolejnych kart w tym samym kolorze. Jeśli na stole znajdują się 5, 6, 7 i 9 karo, a Ty masz 8 karo w ręce, wciąż masz pewność wygranej, ponieważ nikt inny nie może mieć 8 karo. Jeśli na stole są 5, 6, 7 i 8 karo, a Ty masz 4 karo, nie ma pewności, że wygrasz, ponieważ inny gracz z 9 karo będzie miał mocniejszy układ. Im wyższy poker, tym lepiej.
- Kareta to kolejny układ, z którym bardzo trudno jest przegrać. Jeśli masz cztery karty o tej samej wartości, np. damy, masz karetę. Jeśli zdarzy się rzadki przypadek i na stole będą cztery damy, najwyższa z kart prywatnych Twoich i przeciwnika uzupełniają układ. W takim przypadku as zapewnia wygraną lub przynajmniej dzieloną pulę.
- Ful to połączenie dwóch słabszych układów, które omawiamy dalej, czyli trójki i pary. Przykładem fula jest układ 10, 10, 10, 8 i 8. Jeśli i Ty, i przeciwnik macie fula, najważniejsza jest trójka – osoba z wyższą trójką wygrywa. Jeśli trójki są takie same, decydująca jest para. A jeśli i pary są takie same? Jak można łatwo zgadnąć – pula jest dzielona.
- Kolor, czyli pięć kart w tym samym kolorze. Jeśli masz dwa kiery w kartach własnych i jeszcze co najmniej trzy na stole, masz kolor. To bardzo mocny układ, często zapewniający wygraną. Zwracaj jednak uwagę na karty wspólne – jeśli Ty masz asa i waleta kier, a na stole lezą król kier, dama kier, 7 kier, dama karo i król karo, masz kolor, ale jeśli inny gracz ma króla lub królową, będzie mieć fula i wygra z Twoim kolorem. W przypadku koloru liczy się też wartość kart – as i walet kier pokonają 5 i 4 kier podane w poprzednim przykładzie.
Słabsze układy
Kontynuujemy hierarchię układów i przechodzimy do słabszych zestawów kart. Występują one znacznie częściej niż układy mocne, ale jeśli zbierzesz strita lub trójkę, wciąż masz szansę na wygraną. Choć układy te są słabsze, są niemniej ważne – zawsze zwracaj uwagę na karty wspólne oraz jakie układy mogą z nich powstać.
- Strit to zestaw pięciu kolejnych kart, na przykład 7, 8, 9, 10 i W. Asa możesz użyć jako karty najwyższej lub najniższej w stricie. To oznacza, że możesz mieć strita od asa do 5 lub od 10 do asa.
- Trójka. Trzy takie same karty, bez żadnych dodatkowych kart, to trójka. Jeśli na stole znajdują się A, A, W, 7 i 4, a Ty masz asa i króla, to masz trójkę. Możesz też mieć dwa asy w ręku i jednego na stole, co również oznacza, że masz trójkę – w pokerze nazywa się to setem.
- Dwie pary to, jak sama nazwa wskazuje, dwie pary kart. Jeśli masz A i K, a na stole leżą A, 7, 5, 5 i 2, masz dwie pary – asy i piątki. Układ uzupełnia król, pełniąc funkcję kickera.
- Para to najprostszy układ. Jeśli masz 4 i 5, a na stole leżą A, D, 10, 9 i 5, masz parę piątek. Taki układ przegra z każdą mocniejszą parą, więc nie warto stawiać na niego dużych pieniędzy.
Wysoka karta ma znaczenie, gdy ani karty na stole, ani karty własne nie umożliwiają utworzenia żadnego z układów. Jeśli masz K i D w kartach własnych, a na stole leżą 10, 8, 7, 3 i 2, Twoja wysoka karta to K. Taką kartą pokonasz, na przykład, gracza, który ma K i W, ponieważ Twoja druga karta ma wyższą wartość niż walet. Jak w przypadku pary, z takim układem nie ryzykuj zbyt dużych kwot.
W stricie i kolorze decyduje najwyższa karta
Jeśli masz taki sam układ kart co przeciwnik, np. strita, o zwycięstwie decyduje najwyższa karta w stricie. A zatem strit od 10 do asa pokonuje strita od 9 do króla. To samo dotyczy pozostałych układów o tej samej wartości.
Wysokie karty uzupełniają układ
Jeśli dany układ pokerowy nie składa się z pięciu kart, np. kareta, ostatnią kartą jest najwyższa dostępna karta. Może to być zarówno karta własna gracza, jak i karta na stole. To samo dotyczy dwóch par i jednej pary.
Ściągawka układów pokerowych do pobrania i zachowania.
Jeśli wciąż uczysz się gry w pokera, warto zachować powyższą ściągawkę na później. Możesz pobrać obraz i otworzyć go podczas gry w pokera, aby mieć łatwy dostęp do hierarchii układów.